Ζαχαροπλαστείον «Γαρδένια»

Παραμονές της θύελλας
πίσω από το ζαχαροπλαστείο «Γαρδένια»
μουρμουρίζουν οι κοπέλες
ονόματα φανταστικών εραστών

και οι φανταστικοί εραστές
που δεν ανεμίζουν ποτέ κασκόλ
ποδοσφαιρικών ομάδων
και τιμημένα πολεμικά λάβαρα
και φουστάνια τρόπαια
ανταποκρίνονται

κοιτούν τη σύναξη των μαγισσών
εκστατικοί
πριν τους διαλύσει ο άνεμος
στα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου
κάτω από το βαρύ βλέμμα του
πατέρα
που φοβάται μη χαθούν στην καταιγίδα
και τους ψιθύρους των κοριτσιών
και τα ονόματα που δεν τους ταιριάζουν
και τους δένει

με πολύχρωμα κασκόλ
ποδοσφαιρικών ομάδων
και με τιμημένα πολεμικά λάβαρα
και τους φορτώνει με φουστάνια τρόπαια
για να μείνουν εκεί ακριβώς

μέχρι να τελειώσουν την πάστα τους
μέχρι να εμπεδώσουν
όσο πρέπει να εμπεδώσουν

για τις πολύχρωμες αγέλες
το αίμα που οφείλουν
και τις κτήσεις που δικαιούνται

να τα πουν εν τάχει
σαν άντρας προς άντρα
σαν πατέρας με γιο
-τόσο φτάνει-

και είναι οι θαμώνες
στο ζαχαροπλαστείο «Γαρδένια»
πικραμένοι και σκυφτοί πρόσφυγες
από τους τρυφερούς νεκρούς τους τόπους
άρρενες όλοι
φορτωμένοι

με παλιά κασκόλ
ποδοσφαιρικών ομάδων
ξεσκισμένα λάβαρα
και μαύρα φουστάνια

βλοσυρά αγάλματα
που δακρύζουν καθώς οι ψίθυροι
των κοριτσιών χάνονται
πάνω στον άνεμο
μαζί με τα ονόματα που
τόσοι και τόσοι φανταστικοί εραστές
δεν χάρηκαν ποτέ
και τώρα βλέπουν να περνούν βιαστικά
σαν τα νεκρά των πλατάνων φυλλα,
πάνω από το χώμα
κάτω από το χώμα
μέσα στο χώμα

με τον πρώτο κεραυνό
και τη σιωπή
τη σιωπή

που πάντα ακολουθεί
κάθε συντριβή της φαντασίας.

Advertisement