Ο Οκταβιανός δαφνοστεφανωμένος κοίτα
από τα θεϊκά μάρμαρα των Φιλίππων
πώς ο Διόνυσος αυτοκτονεί αθόρυβα στην πλαγιά του βουνού
η Λυδία βουτάει στο νερό του ποταμού
ένας σκλάβος θεμελιώνει την Εγνατία Οδό
το Καπνικόν εισπράχθηκε
γκρεμίστηκαν οι εκκλησίες
υψώθηκαν οι μιναρέδες
γκρεμίστηκαν οι μιναρέδες
και ο αγρός ανθίζει
και θερίζεται
οι Άγγλοι Πρόξενοι πιστοποιούν τα καπνά
μικραίνει ο κόσμος
τα προξενεία έχουν τσακισμένες στέγες
ένας βοσκός αγαπάει ακόμα την Κατίνα
η Κατίνα τον παντρεύεται πριν κλείσει τα δώδεκα
κάνει οχτώ παιδιά
δύο πεθαίνουν
τρία πουλάει
ένα το σκάει
τα υπόλοιπα υπάρχουν
μέσα στις στάνες, εκτός από ζώα,
φωλιάζουν τώρα και ξεριζωμένοι άνθρωποι
Γερμανοί φτιάχνουν τις στέγες των τσακισμένων προξενείων
τα κάνουν διοικητήρια, κρατητήρια, κολαστήρια
οι Κομιτατζήδες ποτίζουν τους αγρούς με αίμα
μισά μένουν τα χωριά
τα άλλα μισά χτίζονται ξανά στο Ντίσελντορφ
πέφτει άσφαλτος
ακόμα έχει ξεριζωμένους ανθρώπους
οι αγροί δεν ποτίζονται
Ρομά περνούν, στέκονται και φεύγουν
ο κάμπος παραμένει
και τα χιόνια έρχονται ακόμα στα βουνά
και λιώνουν ακόμα
για να έρθουν άλλα χιόνια
και να λιώσουν κι εκείνα
χωρίς να λογαριάζουν
τι πο τά.

Μια ιστορική διαδρομή μέσα από τους στίχους σου που ναι, προκαλεί άπειρα συναισθήματα Μιχάλη! Μπράβο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώ πολύ! 🙏
Μου αρέσει!Μου αρέσει!