Πουλί

Θυμάσαι
θυμάμαι
το λεύκωμα της Κυριακής
την Κυριακή με τα γαλάζια μάτια
και τα χοντρά γυαλιά
και τα αυτοκόλλητα της Κάντι- Κάντι
και τα ζωγραφισμένα λουλουδάκια
θυμάσαι
θυμάμαι
να ακουμπάς λίγο το χέρι της
καθώς σου δίνει το λεύκωμα
θυμάσαι
τις ερωτήσεις
θυμάμαι το φτερούγισμα
που έκοβε τον αέρα
-μου-
θυμάμαι
από τις ερωτήσεις
εκείνη που είχε το πιο γλυκό χαμόγελο
που έκοβε τον αέρα
-μου-
όπως οι φτερούγες των πουλιών
και το στόμα της
με τα σιδεράκια της
να ρωτάει
«αν δεν ήσουνα παιδί
τι ζώο θα ήθελες να ήσουν;»
μα δεν ακούς
δεν διαβάζεις
θυμάμαι
θυμάσαι
μόνο το φτερούγισμα που
έκοβε κάθετα τον αέρα.