Η κορνίζα

Αναπτύσσεις με τον καιρό μία φοβερή προσωπαγνωσία και μία αδυναμία στα ελαττωματικά αντικείμενα• αναγνωρίζεις με ευκολία τους σπασμένους ανθρώπους -τι άγκυρες φουντάρεις στο κορμί τους!- και με σχετική άνεση τους ραγισμένους. Τα τρυφερά τους πρόσωπα μονάχα συγκρατείς, τους υπόλοιπους απλά τους ξεχνάς. Σου ήταν, άλλωστε, πάντα δύσκολο να παρατηρήσεις μία κορνίζα που περικλείει έναν ραγισμένο καθρέφτη.