Ο κήπος

Ένα κρεβάτι διχοτομημένο

από το φως που έφτασε

στην ώρα του

πιο ‘κει το σώμα σου

που έθρεψε τα πάντα

στα πόδια σου ένα ολάνθιστο

άγριο γιασεμί

στο πλευρό σου ένα

πλατάνι έτοιμο

να τρανέψει

κι όπως κοιμάστε

στη ροδαυγή

εγώ σπουδάζω τη χλωρίδα

του δικού μου κήπου

-Εσύ

Γιασεμί

Πλατάνι-

και σκέφτομαι

αν είχε η μέρα έναν τόσο δα

σπόρο

θα φύτευα στο στόμα σου

ένα μικρό αμπέλι

να φουντώνει κάθε άνοιξη

να μας μεθάει στο πρωτοβρόχι

να μη με χωράει άλλο ο κήπος.

Μα είναι φτωχή φέτος

η σπορά

όλα κι όλα όσα θα πάρω μαζί μου

ένα ένα βαθύ άρωμα

ένας δροσάτος ίσκιος

η υπόσχεσή σου

και ένα κρεβάτι διχοτομημένο

από το φως που ήρθε

χωρίς να βρει σπόρο να θρέψει.