κάποτε,βρέθηκα παιδί σχεδόν, δεκαεννιά σκάρτα,τελείως χαμένοστα χακίστο ματόχαντρο του δαίμοναγύρω μου θάλασσακομμένοι οι δρόμοι της επιστροφήςμε έβγαλε νύχταένας φίλοςούτε το όνομά του δεν θυμάμαι μεθύσαμε άσχημασε ένα ροκάδικοκι έπειτα στα κωλόμπαραχωρίς πολύ να μιλάμε δεν έβλεπα μπροστά μουπερπατούσαμε στα στενά σοκάκιατα κόκκινα φώτα στις χαμηλές πόρτεςκαρφώθηκαν μέσα στο κρανίο μουμε έσπρωξε σε ένα από τα … Συνεχίστε να διαβάζετε Σαν τα σεντόνια των άλλων ανθρώπων.
Σαν τα σεντόνια των άλλων ανθρώπων
