Έστριψε δίπλα από την καπναποθήκη Σπήρερ, στο πλακόστρωτο που έβγαζε μέχρι τους χώρους του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους -όλα μικρά σ' αυτή τη γωνιά, μικρά φεστιβάλ, μικρές ταινίες, μικροί πλακόστρωτοι δρόμοι, μικρές διέξοδοι, μικρές ανάσες, μικρή, μικρή διαδρομή- όχι τυχαία, ήξερε πολύ καλά ποιες πέτρες πονούσαν περισσότερο τα πέλματα των ποδιών της -ειχαν μικρύνει και … Συνεχίστε να διαβάζετε 26. Μέσα στο γαλάζιο της φόρεμα.
«Πώς καταλήξαμε σ’ αυτή την ερημιά, Τυτώ Άλμπα;» Στάθηκε στην κορυφή του λόφου σέρνοντας τις βαριές του μπότες πάνω στο κοκκινόχωμα. Γύρω του απλωνόταν η χαώδης έκταση της κοιλάδας του Δάντη, διαβαθμίσεις αργιλοπηλώδους χώματος, κυματισμοί μίας ματωμένης μοναξιάς, βάτα εδώ κι εκεί άπλωναν ξερά κλαδιά προς έναν κόκκινο ουρανό, έμοιαζε να πνίγει τον ήλιο στη … Συνεχίστε να διαβάζετε 25. Η άγρια ερημιά της Τυτώ Άλμπα.
Ορίστε, λοιπόν, πως αντέδρασε ο μέγας λογοτέχνης όταν, στην απονομή της ύψιστης κρατικής διάκρισης, ο υπουργός του έτεινε το χέρι:«Λυπούμαι, μα στέκει αδύνατη η χειραψία. Βλέπετε, είμαι φορέας ενός εξαιρετικά επικίνδυνου ιού, πιθανότατα θανατηφόρου αν βασιστώ στα έργα των κλασσικών που έχουν καταπιαστεί μαζί του. Τα βράδια, πριν με πάρει ο ύπνος πάνω στο προσκέφαλό … Συνεχίστε να διαβάζετε 14. Η Ευπαθής ομάδα.
για τη Σοφία Μπεκατώρου Η Αμάντα έτριβε τα βυζιά της κάπως καυλωμένη. Ξαπλωμένη πάνω στον κόκκινο ξερότοπο μπορούσε να δει καθαρά τον ουρανό με την ουρά του γαλαξία και αυτό της θύμιζε, αν και αμυδρά, το σπέρμα του Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα όπως έσταζε πάνω στη κοιλιά μιας μαύρης σκλάβας πριν τετρακόσια χρόνια. Αν και … Συνεχίστε να διαβάζετε 24. Το δάσος.
Ο Ψ. ζούσε ευτυχής και πλήρης από κάθε άποψη. Η πόλη που τον φιλοξενούσε απείχε παρασάγγας από το θηρίο που τον είχε γεννήσει, παρείχε ειδυλλιακές ανέσεις και μέτριες απολαύσεις, μικροσκοπικό βεληνεκές, είκοσι οκτώ χιλιόμετρα περιμετρικού οδοστρώματος, μία χούφτα φίλους (τόσοι είναι και οι αναγκαίοι) και επαρκείς εξόδους ασφαλείας για τις περιπτώσεις ασφυξίας που μπορούσε να … Συνεχίστε να διαβάζετε 23. Ο σκελετός στη ντουλάπα.
Έχω ένα ποτήρι του κρασιού, βρώμικο πολύ που μου αρέσει να περιεργάζομαι με αρρωστημένη διαστροφή όποτε για τον εαυτό μου αμφιβάλω. Γύρω του έχει σχηματιστεί μία λιπαρή στρώση ξεχασμένης χρήσης που αναδεικνύει τέλεια τα αποτυπώματα των λεπτών σου δαχτύλων. Το χείλος είναι φορτωμένο με τα κόκκινα σημάδια ενός κραγιόν εκτός κυκλοφορίας από χρόνια. Αν σκύψεις … Συνεχίστε να διαβάζετε 22. Οι αγωνιώδεις συμπεριφορές των ταπεινών πλασμάτων μοιάζουν καταπραϋντικά μεταξύ τους.
Αγαπημένη μου Γιουδήθ, γλυκειά, παράξενη αγαπημένη, είναι ανόητο αλλά τώρα που όλα τελείωσαν το στίγμα που άφησε η εποχή πάνω μας, εκείνο το σημάδι κάτω από το μαγιό σου, θα το περιφέρουμε πολλούς χειμώνες. Συχνά θα το επιδεικνύουμε, εσύ συχνότερα από εμένα. Εγώ πιο αυτάρεσκα από εσένα. Πέφτει στους δρόμους της πόλης η πρώτη βροχή. … Συνεχίστε να διαβάζετε 21. Η επιβίωση του ιδεατού ερωτικού αντικειμένου.
Ο Οράτιος Πέρεθ γεννήθηκε με ένα πόδι λιγότερο στη θέση του οποίου είχε ένα λοξό κολόβωμα, σπουδαία απώλεια αν αναλογιστεί κανείς τα διαθέσιμα άκρα του μέσου ανθρώπου και αυτό είχε κάποιες επιπτώσεις στον τρόπο που μεγάλωσε και που επέλεξε να περάσει ολόκληρη σχεδόν την εφηβική του ορμή, δεν κατάφερε ωστόσο να τον αποτρέψει στην μετέπειτα … Συνεχίστε να διαβάζετε 20. Λοξά κομμένη.
Κ18- Το περιεχόμενο του διηγήματος κρίνεται ακατάλληλο για ανήλικους αναγνώστες.
Έκανα κάτι κακό. Κάτι πολύ κακό,όχι όμως τόσο όσο θα προσπαθήσουν να σας πείσουν πως ήταν. Περισσότερο κακό σαν κάτι που διαφοροποιεί, που οριστικά αλλάζει τον θύτη, όπως μία νεανική απερισκεψία, το κλέψιμο ενός αυτοκινήτου με σκοπό μία νυχτερινή βόλτα στην πόλη με μπύρες και φίλους που κατέληξε σε ένα τρομερό τροχαίο από το οποίο … Συνεχίστε να διαβάζετε 18. Να πώς σβήστηκε το χρήμα.
Τα 1000mg Απουσίας ήταν μόνο η αρχή 