Επιστροφή στο Κενό

Αλλά ας σταθούμε λίγο-εάν κάτι τέτοιο είναι πράγματι εφικτό-στοΚενό.Γύρω χορεύουν φρέσκα αστέριαμε νεογυλούς πλανήτες συνήθειες τρυφερότητακαι βία.Εκεί, λοιπόν,στοΚενόσε όσα σου διαφεύγουνανελλιπώςστο απόλυτο τίποταπες μου...δεν βλέπειςμία κατακόκκινηπυελική φλέβανα σβηροκοπά ζωή;

Άρωμα βελανιδιάς

Δεν το ήξερα, βέβαια,πώς ήταν ψυχρό το κρύσταλλοούτε πως είχε ραγίσει, μόνο μίασταλιά πικρό φιλίπάνω στο παγωμένο σου δέρμακαι ένα άρωμα κανέλαςπου κάποτε σου 'χε αφήσειστα χείλη το στόμα μίαςγυναίκαςαυτό από ραγισμα θυμόμουνκι έπειτα το χώμαήρθε και έπεσεμε έναν ήχο ξερόΊσως να μύριζε βασιλικό η βροχήπου ήρθε μετάμα αμφιβάλλω•βελανιδιά μου μύριζεκαι λάκαόπως όταν πετούν στον …