Να 'ναι σούρουπο, να πονούν στους ώμους τα σημάδια του ήλιου, να μην έχουμε ξεπλύνει τη μέρα από πάνω μας, να έχει γεύση θάλασσας και άμμου το φιλί μας, να φτάσουμε ξανά στην ίδια πλατεία κουρασμένοι, να παίζει Τσιτσάνη στον καφενέ και να τραβάει ούζο η βραδιά, να βουίζουν δίπλα μας οι άνθρωποι μα να … Συνεχίστε να διαβάζετε Οι αστερισμοί.
Τόσο μικροίτόσο ανόητοιτυραννικά κρεμασμένοι ο έναςστην κόψη της γλώσσαςτου άλλουτόσο ταγμένοι στις πληγές μαςπου νομίζουμεπως πάνω στο φιλί φλεγόμαστεενώαιμορραγούμε.📸 Krk, Croatia, Αύγουστος 2009
Δεν βγαίνω ποτέ με συννεφιά.Πόσες φορές δεν βρέθηκαστεγνός μετά τη βροχήνα γελάω ειρωνικάεις βάρος εκείνων πουξέμειναν απερίσκεπτακαι η μπόρα τους πρόλαβενα φιλιούνταιστην άκρη του δρόμου.Οι ανόητοι.📸 Μία καλοκαιρινή μπόρα, Sarajevo
Ι.Φέτος κράτησε λιγότεροτο κατάλαβε που ήμαστανέτσι μουδιασμένοιμε τα χέρια στις τσέπεςκαι έφυγε νωρίτεραχωρίς να αφήσει το σύνηθες απομεινάριαπό φως στους ώμους μαςχωρίς να μας μετρήσειστις ηλιόπετρεςκράτησε λιγότερο, λυπάμαικαι δεν ξεφλουδίσαμεγυρνάμε στα βρεγμένα πεζοδρόμιαμε την παλιά γερασμένη μαςεπιδερμίδαέφυγε νωρίτεραέπιασε κιόλας να βρέχειτώρα να σε δωβήμα δεν θα μας τραβάειέτσι εύκολα που μουλιάζουν τόσα νεκρά κύτταρα πάνωστο … Συνεχίστε να διαβάζετε Αποθερισμός 🌾.
Ι.Ήταν άπραγος εντελώςΚαθόταν μονίμως κάτω από τον ίσκιο των δέντρωνΕκτός από μία φορά που τον είδαννα φυτεύει στον κήπο του έναν σπόροΡοδιά; τον ρώτησανΑγάπη απάντησεκαι τον πότισε με την καρδιά του.ΙΙ.Δοκίμασα κάποτε να φυτέψωμιαν αγάπη στη αυλήμα δεν το φαντάστηκα.Τώρα δεν έχω πια αυλήμόνο έναν ίσκιοπου μας χωράει ίσα- ίσα.Δεν ήξερα ότι μεγαλώνουν τόσο.ΙΙΙ.Ήσουν καλή … Συνεχίστε να διαβάζετε Σπορά.
Βάδιζε σχεδόν σταθεράσχεδόν αδιαμφισβήτητακατά τις υποδείξειςένα πραγματικά επιτυχημένοπείραμα η δε επιμονή τουκάθε τόσο να σκύβεικαι να σταυροφιλάτα αγριόχορταστις πλάκες των πεζοδρομίωνδεν εκρίθη άξια αιτιολόγησηςπαρά τη δυσφορίαπου έκοβε βαθύτερατους ψύχραιμους ανθρώπους.
Στο καλό λοιπόνμόνο καθώς θα φεύγειςθυμήσου να σβήσειςτο ακρογιάλι της εισόδουτις νύχτες χτυπάεικατευθείαν στα μάτιακαι ίσως ξυπνήσει καμιά ψυχήμέσα στο καταχείμωνο.
Προσκύνα, του είπε.Κι εκείνος γονάτισε καιευλαβικά ψιθύρισε:Θάλασσα.
Η Περσεφόνη σύντομα θα επιστρέψειστα σκοτάδια του δεσμώτηκι εγώ σε ρωτάω:προλάβαμε έστω ένα ηλιοβασίλεμαπρολάβαμε ένα μεθυσμένο βλέμμαπρολάβαμε έναν πλήρη κυματισμόαγγίξαμε έστω την άκρη του χιτώνα τηςκαθώς μας προσπερνούσεή θα πρέπει να κατέβουμεξανά στον Άδηγια να ερωτευθούμε;
runners
Τα 1000mg Απουσίας ήταν μόνο η αρχή 