Το κορίτσι από τη Βερακρούς

Είχα ένα κορίτσι κάποτε,
-ω, ναι, σε είχα για κορίτσι γλυκιά μου Λίμπερτυ-
στη Βερακρούς, στο Κανκούν
το Φρέσνο ή τη Σανσετ Μπούλεβαρντ
την έχασα, γαμώτο
χρόνια μετά, ο Μονόχειρας Βίτο
μου είπε πως την πούλησε σε
ένα ελληνικό νησί
που κάποτε οι παππούδες του είχαν στην κατοχή τους
και ότι έδειχνε χαρούμενη
κάτω απ’ τις χουρμαδιές
όπως όταν ήταν ακόμα στη
Βερακρούς, στο Κανκούν
το Φρέσνο ή τη Σάνσετ Μπούλεβαρντ
μόνο που αποκλείεται να ήταν
γιατί οι χουρμαδιές της Βερακρούς
του Κανκούν, του Φρέσνο
και της Σάνσετ Μπούλεβαρντ
ήταν φυτεμένες από σκλάβους
και οι άλλες στο ελληνικό νησί
από φονιάδες Σταυροφόρους.

Είχα ένα κορίτσι κάποτε, που λες,
-ω, ναι, σε είχα για κορίτσι γλυκιά μου Τζάστις-
στη Βέρα Κρουζ, στο Κανκούν
το Φρέσνο ή τη Σάνσετ Μπούλεβαρντ
την έχασα, γαμώτο
τη βρήκαν βιασμένη και
νεκρή από βαρβιτουρικά
και ούζο σε ένα ελληνικό νησί
κάτω από τις χουρμαδιές
ενός τουριστικού πεζόδρομου.

Και το Άγιο Δισκοπότηρο
-παει!-
το άφησε στον δίσκο του σερβιτόρου, γαμώτο
που σέρβιρε κάτω από τις χουρμαδιές
έναν χυδαία πλούσιο
βιαστή.