Άρωμα βελανιδιάς

Δεν το ήξερα, βέβαια,
πώς ήταν ψυχρό το κρύσταλλο
ούτε πως είχε ραγίσει, μόνο μία
σταλιά πικρό φιλί
πάνω στο παγωμένο σου δέρμα
και ένα άρωμα κανέλας
που κάποτε σου ‘χε αφήσει
στα χείλη το στόμα μίας
γυναίκας
αυτό από ραγισμα θυμόμουν
κι έπειτα το χώμα
ήρθε και έπεσε
με έναν ήχο ξερό

Ίσως να μύριζε βασιλικό η βροχή
που ήρθε μετά
μα αμφιβάλλω•

βελανιδιά μου μύριζε
και λάκα

όπως όταν πετούν στον λάκκο το χώμα
με τα επιδέξια φτυάρια τους
τα κοράκια.