Ο αδελφός μου

Εγώ θα βρίσκω τις πέτρες
κι εσύ θα κάνεις τα ψαράκια
τρία, πέντε, εφτά
σαράντα
θα πω σε όλους πως ήταν χίλια
χάθηκε θα πω η πέτρα
στα βάθη του ορίζοντα
τότε θα έρθεις
μη λες βλακείες, θα μου πεις
δεν υπάρχει άνθρωπος που να
μπορεί να κάνει χίλια ψαράκια
ναι, το ξέρω, θα σου πω, λες να μην
το ξέρω; Λες να είμαι τυφλός; Με έχεις
για χαζό, βρε βλάκα;
Έτσι θα σου πω, γιατί
έχω και ανάστημα που
πρέπει δίπλα στον βαρύ σου
ίσκιο να σηκώσω και
θα σε χτυπήσω με όλη μου τη
δύναμη και θα φύγω κλαίγοντας
και θα φωνάζω πως το ξέρω
ότι δεν υπάρχει άνθρωπος να κάνει
χίλια ψαράκια, βρε βλάκα•
μόνο που για εμένα
δεν ήσουν ποτέ άνθρωπος.
Έλα να παίξουμε, έλα ρε, σε παρακαλώ.
Εγώ θα βρίσκω τις πέτρες
κι εσύ θα κάνεις τα ψαράκια.
Εγώ θα κλαίω.