Έφευγα για τις μέσα χώρες και κάθε φορά επέστρεφα ανεπαίσθητα λιγότερος. Κανείς δεν το καταλάβαινε, μονάχα εσύ μου γελούσες κάθε φορά. Κοίταζες τις σελίδες στα χέρια μου. Μα, τι όμορφο φονικό, έλεγες κι εγώ απορούσα• πώς γελάς πάνω απ’ το πτώμα; Σύντομα δεν θα έχει απομείνει τίποτα να δώσεις του θανάτου, σύντομα θα πρέπει υποχρεωτικά να δώσεις στη ζωή, έλεγες και με τραβούσες κοντά σου.
Κι ας κρατούσα ακόμα το μαχαίρι.
Τα 1000mg Απουσίας ήταν μόνο η αρχή 
Πολύ δυνατό με έντονο συμβολισμό της δύναμης της ζωής. Καλησπέρα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
🙏🙏
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο