Αντιστέκομαι με σθένος στη ρεαλιστική φοβία της απανθρωποίησης. Για αυτό συνεχώς σκαλίζω κάτι άσπαρτα χωράφια γεμάτα ξεχασμένα αγκωνάρια. Τρεις την ώρα σταματώ. Αδύνατο, ψελλίζω και με παράλογη επιμονή συνεχίζω χωρίς να αναζητώ επαρκή αιτιολόγηση αυτής της επιμονής. Κανείς δεν γράφει. Συγγραφείς δεν υπάρχουν. Μολύβια δεν υπάρχουν. Ούτε πληκτρολόγια. Άροτρα είναι. Κι εμείς κάτι πεισματάρηδες γεωργοί που το ξέρουμε πως σπέρνουμε χίλια κι άμα θερίσουμε, θα θερίσουμε ένα. Δε βαριέσαι. Το χώμα μας ν’ αφρατεύει.
Τα 1000mg Απουσίας ήταν μόνο η αρχή 