Ο Αινείας όμως επέστρεψε. Εμείς;

Περάσαμε τρεις χειμώνες χωρίς
να αγγίξουμε άνθρωπο
παγιώσαμε
μετρημένες αντιδράσεις
μία υπολογισμένη μοναξιά μεταξύ παρόντων
μία επίσκεψη στη χώρα των Κιμμερίων
πού τράβηξε πολύ
τόσο όσο να φοβάσαι
η Σίβυλλα έδωσε λάθος χρησμό
ή εμείς δεν καταλάβαμε
σβήνει ο έρωτας των μικρών πραγμάτων
έσβησε
δεν γράφουμε λέξεις γενναίες
η ύλη μας εξασθενεί
η πρώτη ύλη μας
τα μεγάλα μας μάτια στενεύουν
χάνουν τη αίγλη τους τα αντικείμενα του πόθου
μάθαμε τι θα απογίνει η γενιά μας
και δεν μας άρεσαν τα νέα
διδάσκουμε έτσι τα παιδιά μας να μην ποθούν
να μην ψηλαφούν
να μην τριγυρνούν άσκοπα στα πεζοδρόμια
να μην μεθούν από το ίδιο μπουκάλι
με πατρικό ενδιαφέρον
με μητρική αγωνία
πώς θα αντέξουν αλλιώς τέτοιο ξεριζωμό
εμείς
εμείς μεγάλοι είμαστε, πάει
εκείνα έχουν μπροστά τους ολόκληρη ύπαρξη
να αντέξουν.