Οι επαναστάτες τιμούν τα παράπλευρα θύματα ενός φαιδρού αγώνα.

Πείτε μου λίγο
προς τι ο τόσος θάνατος;
Πείτε μου, γιατί η βία;
Πείτε μου
τόσο σκοτάδι πώς το αντέχετε
όταν μέσα στο χέρι σας κρατάτε
το κερί και τα σπίρτα;
Πείτε μου.
Ή μάλλον, μη μου λέτε τίποτα.
Μόνο όταν θα ‘ναι πια αργά
κι εσείς νικητές του θλιβερού σας αγώνα
ανάψτε εκείνο το κερί
πάνω από κάποιου άτυχου το σώμα,
χαμένο μην πάει.
Μετά του βάζετε τριγύρω και τα πιο καλά σας μάρμαρα.
Να ‘ναι ολοκληρωμένο το έργο σας.
Από το χώμα μέχρι τις νικηφόρες σας αναθυμιάσεις.

📸 Τα φτερά που σου ‘χα φυλαγμένα σαπίζουν στη φορμόλη.
Νοέμβριος ’19