Να ‘ναι σούρουπο, να πονούν στους ώμους τα σημάδια του ήλιου, να μην έχουμε ξεπλύνει τη μέρα από πάνω μας, να έχει γεύση θάλασσας και άμμου το φιλί μας, να φτάσουμε ξανά στην ίδια πλατεία κουρασμένοι, να παίζει Τσιτσάνη στον καφενέ και να τραβάει ούζο η βραδιά, να βουίζουν δίπλα μας οι άνθρωποι μα να ‘ναι σαν να μην υπάρχει τρίτος, να μας πιάσει νύχτα ωραία μεθυσμένους, να παραπατάμε όπως την πρωτη μας ώρα, να μην ξέρουμε αν είναι σεντόνι κάτω από τα σώματα, ο αφρός των κυμάτων ή η ουρά του γαλαξία.
Θα χαρτογραφήσουμε με το ξημέρωμα ξανά το στερέωμά μας και τότε θα δεις• όλα τα άστρα θα ‘ναι στη θέση τους.
Γι’ αυτό επιμένω και σου λέω: οι Μούσες που εξέπεσαν γίνονται αστερισμοί.
📸 ο καφενές, Ν. Φώκαια, Χαλκιδική ’19
Τα 1000mg Απουσίας ήταν μόνο η αρχή 
Ένα βίωμα που περιγράφεις που γίνεται πόθος ονείρου και ζωής! Εξαίρετο Μιχάλη.
Καλό μήνα φίλε μου, να είσαι καλά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εσύ να είσαι καλά, φίλε Γιάννη, με όλα τα καλά σου λόγια!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο