Εξαρτώμαι από το αριστερό πλευρό σου
αποτελούμαι από τις αναθυμιάσεις των πόρων σου
διαιρούμαι στις συσπάσεις των νευρώνων σου
ανακτώμαι στις κλειδώσεις της πλάτης σου
συντηρούμαι στην καμάρα της μασχάλης σου
διασπώμαι από τη ραφή των γοφών σου
συντελούμαι από την ελιά του ώμου σου
άρα τι κάνω όταν κάθε πρωί για να βγω στον δρόμο σε στερούμαι;
Μου λες, τι κάνω;
Μιμούμαι τον αυτόνομο.
Κι είν’ αυτό ζωή;
Ένα ακόμα λυρικό κομμάτι της ποίησής σου αγαπητέ φίλε. Καλησπέρα και καλή βδομάδα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πολύ, φίλε Γιάννη.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Υπέροχο ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώ πολύ! 😊
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο