Ηχητικοί περισπασμοί μιας εποχής που φεύγει

Να σωπάσει ο γλάρος
να σωπάσει ο φρέσκος πάγος μέσα
στο ουζοπότηρο
να σωπάσει η ανεμότρατα
να σωπάσει το μελτέμι
το κύμα όπως γλύφει την αμμουδιά
το αίμα με την ορμή του παλμού
η ανάσα πάνω από το χείλος
ο ιδρώτας που κυλά στον σβέρκο
το παιδί με το κοχύλι
να σωπάσει το τριζόνι
να σωπάσει το λευκό σεντόνι
να σωπάσει ο Αύγουστος
να σωπάσει ο θάνατος της Παναγιάς
να σωπάσουν οι ποιητές
να σωπάσουν οι φίλοι
ο κόσμος όλος να σωπάσει
να ακουστεί κατάστηθα
πώς αλάθητα πληγώνει
τη νωπή άμμο
το γυμνό πέλμα μιας γυναίκας.
Να γίνει, επιτέλους,
καλοκαίρι.