Αστοχία υλικού

Έχω ένα κοντό παντελονάκι
και ένα ξύλινο κρατώ όπλο
παίζω στις αλάνες με
όνειρα αβολίδωτα
ο κρότος
να ματώνει τα σκοτάδια
γεμίζω
με υπερβολές
ανοησία και αγαθές προθέσεις
τραβάω μία πιστολιά
με βρίσκει κατάστηθα
σαράντα χρόνια μετά
με χτύπησες ρε τσογλάνι, φωνάζω
βάζω το χέρι στην πληγή
πιάνω τις υπερβολές
χαϊδεύω την ανοησία
ψηλαφώ τις προθέσεις
είναι ακόμα ζωντανές.
Αστόχησες, τσογλάνι.
Αστόχησες.