
Οταν σηκώσουμε ξανά
τους ποιητές
πάνω από τις πόλεις
στην πρώτη βροχή
θα στάξει ζεστό το αίμα τους
πάνω στους γκρίζους δρόμους.
Με πρόσωπο κόντρα στο σύννεφο
και με το στόμα εμείς ολάνοιχτο
θα πίνουμε
θα φτάσει στον λαιμό μας
γλυκιά φυτεύοντας λαλιά
γλυκιά βάφοντας γλώσσα
γλυκά που θα σκοτώνει.
Ως τότε.