Οι πόρτες των πεζοδρομίων
όπως προβάλουν ανέλπιστα
μπροστά σου
μοιάζουν με πόρτες στην πόλη
στην άλλη πόλη
κάποιων άλλων ανθρώπων
κι εσύ
καθώς τις κοιτάς
γεμάτος απορία
-ποιος, τάχα, να την έβαλε εδώ
έτσι μισάνοιχτη; Για μένα;-
μοιάζεις με ταξιδιώτη
πού ξέχασε
ως και το όνομα του
το άλλο όνομά του
κάποιου άλλου ανθρώπου
που κάποτε κοντοστάθηκε
μπροστά σε κάποια πόρτα.
Μιαν άλλη πόρτα
κάποιου άλλου πεζοδρομίου
που δεν την διάβηκε ποτέ.
Κάποιος άλλος
