Ένα αστείο

Κείνη την πόρτα
που κρατούσαμε
ανοιχτή στο καλοκαίρι
για δες,
σιγά σιγά πώς κλείνει.
Ποιος να μας το ‘λεγε
-και εμείς να μην γελούσαμε μαζί του-
ότι θα ερχόταν στιγμή
στους ξεφτισμένους μας
σοβάδες
να ελπίζουμε
για να τρυπώσει μέσα μας
λίγο από ένα
περασμένο θέρος.
Ποιος να μας το ‘λεγε
και εμείς να μην γελούσαμε.