Πριν ξημερώσει Κυριακή
Αντισταθείτε.
Βγείτε έξω
Μπλέξτε τις γλώσσες
Αγγίξτε το δέρμα που ιδρώνει
Χορέψτε το
Και το πρωί που θα ριγά
Και θα ανατριχιάζει
Σκεπάστε το σαν κάτι ακριβό
Και φευγαλέο.
Αντισταθείτε
Βγείτε στους δρόμους
Στο παγκάκι
Με τον φίλο
Δίπλα στην θάλασσα
Στην πλατεία με τα περιστέρια
Στην στάση του προαστιακού
Κάτω από μια γέφυρα
Με σπαστό και μάρλμπορο
Ώσπου να φέξει
Και να φανούν τα πρώτα δάκρυα.
Πάρτε μοναχικές ανάσες
Πάρτε του διπλανού τις ανάσες
Τις λέξεις
Το «σ’ αγαπώ» που περιμένατε
Ολόκληρη βδομάδα
Και το «αντίο» που αποφεύγατε
Όλες αυτές τις μέρες.
Βαφτείτε
Στολιστείτε
Βάλτε αρώματα
Και όνειρα κάτω από τα
Ματόκλαδα.
Βγείτε στην νύχτα
Ή φέρτε τη στο σαλόνι
Στο κρεβάτι σας ακόμα
Μονάχα
Για τον Θεό, αντισταθείτε.
Κάντε κάτι ανθρώπινο,
Έτσι για αλλαγή.
Από Δευτέρα κουρδίζεστε ξανά,
κλειδιά υπάρχουν.
Τι όμορφο ποίημα Μιχάλη και τι όμορφο τραγούδι!
Και ο καιρός που είναι υπέροχος, μας σπρώχνει έξω! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Έξω λοιπόν! Κι αν δεν είναι δυνατόν εμείς να πάμε έξω, ας φέρουμε εκείνο μέσα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο